KARTA PRAW PACJENTA

KAŻDY MA PRAWO DO:

  • poszanowania swojej osoby jako osoby ludzkiej.
  • poszanowania integralności fizycznej i psychicznej oraz do poczucia bezpieczeństwa swojej osoby.
  • poszanowania swojej prywatności.
  • poszanowania wyznawanych przez niego wartości moralnych i kulturowych oraz do poszanowania swoich przekonań religijnych i filozoficznych.
  • ochrony zdrowia na poziomie jaki zapewniają działania w dziedzinie prewencji i opieki zdrowotnej oraz do wykorzystania możliwości osiągnięcia najlepszego poziomu zdrowia.

I. PRAWO DO INFORMACJI

  1. Pacjent ma prawo do informacji o prawach pacjenta.
  2. Informacja o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, realizowanych przez ten podmiot powinna być dostępna dla wszystkich zainteresowanych, których to dotyczy.
  3. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego przedstawiciel ustawowy ma prawo:
  • do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny przystępnej informacji o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami, natomiast od pielęgniarki, położnej – przystępnej informacji o jego pielęgnacji  i zabiegach pielęgniarskich;
  • by wszelkie informacje dotyczące jego osoby uzyskane w związku z udzielanymi mu świadczeniami zdrowotnymi, w tym sam fakt udzielania świadczenia i pobytu w szpitalu, pozostały w tajemnicy, chyba że pacjent sam wyrazi zgodę na ujawnienie tajemnicy;
  • nie być informowanym, o ile przedstawi wyraźne życzenie;
  • wskazać kto ma być informowany w jego imieniu;
  • do zasięgnięcia drugiej opinii, a więc do konsultacji przez innego niż prowadzącego lekarza.

4. Pacjent małoletni, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny informacji, o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami, w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.

  1. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeżeli według oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak obowiązek udzielić mu żądanej informacji.
  2. Pacjent, jego przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny mają prawo do dostatecznie wczesnej informacji o zamiarze odstąpienia przez lekarza od leczenia pacjenta i wskazania przez tego lekarza możliwości uzyskania świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych.
  3. Informacja powinna być przekazana pacjentowi w sposób odpowiadający jego zdolnościom rozumienia, przy jak najmniejszym użyciu niezrozumiałej terminologii. Jeżeli pacjent nie mówi powszechnie stosowanym językiem, należy umożliwić tłumaczenie.
  4. W momencie przyjmowania do zakładu leczniczego pacjent powinien poznać z imienia i nazwiska osoby, które będą odpowiedzialne za opiekę nad nim, uzyskać informacje o ich statusie zawodowym, a także zapoznać się z przepisami i zwyczajami, które będą kształtować jego pobyt i leczenie.

II. Prawo do DOSTĘPU DO DOKUMENTACJI MEDYCZNEJ.

Pacjent, jego przedstawiciel ustawowy lub osoba przez niego upoważniona, a w razie śmierci – osoby przez pacjenta upoważnionej do uzyskania dokumentacji w przypadku jego zgonu ma prawo do dostępu  do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych   na wniosek pacjenta, w formie m.in. wglądu w zakładzie opieki zdrowotnej lub poprzez odpłatne sporządzenie jej wyciągów, odpisów, kopii lub wydruków, za pośrednictwem komunikacji elektronicznej,  na informatycznym nośniku danych oraz przez wydanie oryginału za potwierdzeniem odbioru  i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, na żądanie organów władzy publicznej albo sądów powszechnych, a także w przypadku gdy zwłoka w wydaniu dokumentacji mogłaby spowodować zagrożenie życia lub zdrowia pacjenta, przy czym zdjęcia rentgenowskie wykonywane na kliszy, przechowywane przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, są udostępniane za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu.


III. Prawo do wyrażania zgody na zabiegi i leczenie.

  1. Warunkiem wstępnym dla jakichkolwiek działań medycznych jest świadoma zgoda pacjenta. Zgoda oraz sprzeciw mogą być wyrażone ustnie albo przez takie zachowanie się, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje wolę poddania się czynnościom proponowanym przez osobę wykonującą zawód medyczny albo brak takiej woli.
  2. Pacjent, przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody ma prawo po uzyskaniu informacji o której mowa w rozdziale I pkt 3 ppkt 1):
  • nie zgodzić się lub wstrzymać działania medyczne. Następstwo odmowy lub wstrzymania leczenia powinno być starannie objaśnione pacjentowi;
  • do wyrażenia zgody lub odmowy jej udzielenia na badania lekarskie, badania diagnostyczne, zabieg operacyjny lub inny zabieg lekarski zlecony przez lekarza dla celów diagnostycznych, lub na inne czynności medyczne i pielęgnacyjne oraz do pełnej informacji o ich celu, charakterze i stopniu ryzyka, a także do wyrażenia zgody lub odmowy jej udzielenia na umieszczenie w szpitalu lub innym zamkniętym zakładzie leczniczym;
  • do odmowy poddania się demonstracjom medycznym dla celów dydaktycznych;
  • zastrzec, aby nie pobierać z jego zwłok komórek, tkanek i narządów;
  • do współdecydowania o wyborze alternatywnych sposobów leczenia w przypadku zastosowania jednego z nich.
  1. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża na piśmie zgodę na zabieg operacyjny albo zastosowanie metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta, a także na poddanie się eksperymentalnej metodzie leczenia lub diagnostyki oraz na udział w eksperymencie medycznym do celów naukowych.
  2. W przypadku braku przedstawiciela ustawowego, zgodę w zakresie przeprowadzenia badania może wyrazić opiekun faktyczny pacjenta.
  3. Pacjent małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, ma prawo do wyrażenia sprzeciwu co do udzielania świadczenia zdrowotnego, pomimo zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego. W takim przypadku wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
  4. Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta bez zgody pacjenta lub bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.
  5. Lekarz nie może udzielić pacjentowi świadczeń wymienionych w ust.3 w sytuacji, gdy w sposób niepozostawiający wątpliwości pacjent świadomie odmawia na to zgody.
  6. Zasady przeprowadzenia badania lub udzielania innych świadczeń zdrowotnych przez lekarza pomimo braku zgody albo wobec zgłoszenia sprzeciwu, określają przepisy art. 33 i art. 34 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2017 r., poz. 125 t.j. z późn. zm).


    IV. Prawo do intymności i poszanowania godności.

  7. Wszelkie informacje dotyczące stanu zdrowia, faktów medycznych, rozpoznania, rokowań i leczenia, a także wszelkie informacje natury osobistej objęte są tajemnicą lekarską nawet po śmierci pacjenta, chyba że zgodę na ujawnienie tajemnicy wyrazi osoba bliska.
  8. Na życzenie pacjenta przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może być obecna osoba bliska, chyba że istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemiologicznego lub jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta.
  9. Informacja objęta tajemnicą lekarską może być udzielona tylko w przypadku wyraźnej zgody pacjenta lub w przypadku, gdy wyraźnie zezwalają na to przepisy prawa powszechnie obowiązującego. Tajemnica, o której mowa powyżej nie obowiązuje ponadto w sytuacji, gdy:
  • zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób;
  • pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy;
  • zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innym osobom wykonującym zawód medyczny, uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń
  1. Wszelkie informacje dotyczące pacjenta i stwarzające możliwość jego identyfikacji powinny być chronione. Ochrona danych musi być odpowiednia do sposobu ich przechowywania.
  2. Pacjent ma prawo:
  • żądać skorygowania, uzupełnienia, usunięcia, wyjaśnienia, uaktualnienia dotyczących go osobistych  i medycznych danych, które są niedokładne, niekompletne, dwuznaczne czy nieaktualne albo nieodpowiednie dla potrzeb rozpoznania, leczenia i opieki;
  • do poszanowania intymności i godności osobistej w trakcie udzielanych mu świadczeń zdrowotnych, a w szczególności do tego, aby przy udzielaniu świadczeń był obecny tylko niezbędny personel medyczny oraz aby poszanowano jego prywatność poprzez umożliwienie udzielania świadczenia w osobnym pomieszczeniu lub miejscu osłoniętym.
  • do leczenia bólu. Zakład udzielający świadczeń zdrowotnych jest obowiązany podejmować działania polegające na określeniu stopnia natężenia bólu, leczenia bólu oraz monitorowania skuteczności tego leczenia.
  • do umierania w spokoju i godności.

V. Prawo do ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH opieki i leczenia

  1. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej.
  2. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych z należytą starannością przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych w warunkach odpowiadających określonym w odrębnych przepisach wymaganiom fachowym i sanitarnym. Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych osoby wykonujące zawód medyczny kierują się zasadami etyki zawodowej określonymi przez właściwe samorządy zawodów medycznych.
  3. Pacjent ma prawo do dobrej jakości opieki i do jej ciągłości włączając w to współpracę pomiędzy wszystkimi dostawcami usług zdrowotnych, którzy mogą uczestniczyć w rozpoznaniu, leczeniu i opiece.
  4. Pacjent ma prawo, w sytuacji ograniczonych możliwości udzielania odpowiednich świadczeń zdrowotnych, do przejrzystej, obiektywnej, opartej na kryteriach medycznych, procedury ustalającej kolejności dostępu do tych świadczeń.
  5. Pacjent ma prawo żądać, aby udzielający mu świadczeń zdrowotnych
  • lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie;
  • pielęgniarka (położna) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki (położnej).
  1. Pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia.
  2. W przypadku porodu pacjentka ma prawo do uzyskania świadczeń zdrowotnych związanych z porodem.
  3. Pacjent ma prawo aby osoba wykonująca zawód medyczny udzieliła świadczenia zdrowotnego bez zbędnej zwłoki.
  4. Pacjent, wymagający zdaniem lekarza niezwłocznego przyjęcia do szpitala, ma prawo żądać, aby szpital odmawiający przyjęcia, ze względu na brak miejsc, rodzaj udzielanych świadczeń lub ze względów epidemicznych, zapewnił w razie potrzeby przewóz pacjenta do innego szpitala mającego możliwość udzielenia właściwego świadczenia.
  5. Pacjent przebywający w szpitalu ma prawo do zaopatrzenia w leki i materiały medyczne oraz     do pomieszczenia i wyżywienia odpowiedniego do stanu zdrowia.
  6. Pacjent ma prawo do opieki pielęgnacyjnej przez członka rodziny lub inną wskazaną przez siebie osobę, chyba że jest to niemożliwe ze względów epidemicznych.
  7. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej przez którą rozumie się opiekę, która nie polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w tym także opiekę sprawowaną nad pacjentką w warunkach ciąży, porodu i połogu.
  8. Pacjent ma prawo do kontaktu korespondencyjnego, telefonicznego i osobistego z osobami z zewnątrz. W przypadku kontaktu osobistego z innymi osobami, obowiązuje ustalony w podmiocie leczniczym porządek odwiedzin.
  9. Pacjent ma prawo do opieki duszpasterskiej duchownego wyznawanej przez siebie religii.
  10. Pacjent ma prawo wybrać i zmienić swojego lekarza lub zakład leczniczy, o ile pozwala na to funkcjonujący system opieki zdrowotnej.

VI. PRAWO DO ZGŁASZANIA DZIAŁAŃ NIEPOŻĄDANYCH PRODUKTÓW LECZNICZYCH.

Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy, lub opiekun faktyczny ma prawo zgłaszania osobom wykonującym zawód medyczny, Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu działania niepożądanego produktu leczniczego.


VII. Prawo do skargi.

Pacjent lub osoba reprezentująca jego prawa, jeżeli uzna, że prawa te zostały naruszone, może:

  • Zwrócić się z interwencją do Rzecznika Praw Pacjenta;
  • zwrócić się z interwencją do bezpośredniego przełożonego osoby udzielającej świadczenia zdrowotne, a następnie do dyrektora zakładu;
  • w razie niezadowalającego załatwienia sprawy zwrócić się o jej rozpatrzenie przez radę społeczną zakładu leczniczego a następnie do organu, który utworzył zakład;
  • jeżeli naruszenie prawa dotyczyło fachowej czynności medycznej, zwrócić się do okręgowej izby lekarskiej, okręgowej izby pielęgniarek i położnych, okręgowej izby aptekarskiej bądź do krajowej izby fizjoterapeutów;
  • skierować sprawę do sądu powszechnego, jeżeli w wyniku działania lub zaniechania zakładu leczniczego lub osoby wykonującej zawód medyczny naruszono dobro osobiste pacjenta lub wyrządzono szkodę materialną w rozumieniu kodeksu cywilnego;
  • skierować sprawę do organów ścigania w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa;
  • skierować sprawę do Komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych celem ustalenia czy doszło do zdarzenia medycznego.

VIII. PRAWO DO SPRZECIWU.

  1. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wnieść sprzeciw wobec opinii lub orzeczenia lekarskiego, jeśli opinia albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.
  2. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem tego Rzecznika w terminie 30 dni od dnia wydania opinii lub orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta. Sprzeciw wymaga uzasadnienia ze wskazaniem przepisu lub przepisów prawa,  z których wynikają obowiązki prawa pacjenta, na które orzeczenie lub opinia mają wpływ.

XI PRAWO DO PRZECHOWYWANIA RZECZY WARTOŚCIOWYCH W EPOZYCIE.

Pacjent przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne  i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej ma prawo do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie.


X. INNE PRAWA PACJENTA.

Pacjentowi przysługują nadto inne prawa określone powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, w tym zwłaszcza ustawy z dnia 6 listopada 2008r., o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r., poz. 1318 tekst jedn. ze zm.).

Szpital Powiatowy

im. Jana Pawła II w Trzciance
ul. Sikorskiego 9, 64-980 Trzcianka

kancelaria@szpital-trzcianka.pl

Rejestracja do Poradni Specjalistycznych tel. 67 35 23 201/202

 

Sekretariat Szpitala tel. 67 35 23 100 faks. 67 35 23 299